رقص واژه ها بر صفحه سپید

کارکردن دریک فرهنگ کپک زده ،ساده نیست. تاوقتی نیستی و وجودت با آه و ناله تعریف می‌شود، هیچ ایرادی ندارد اما به محض این که نشانه‌‌‌ای از بودن ومتفاوت بودن با قانون قبیله را ببینند ،درمحاصره کامل حماقت قرار میگیری .
حکومت‌ها نماینده فشرده باورهایی هستند که یک ملت سالیان سال است به دوش می‌کشد وخودش نمی‌بیند.برای مبارزه با شیادی ،دروغ گویی ، جباریت ، کار فرهنگی کاری طاقت فرساست .دائم بایدبه خودت انرژی بدهی تا بتوانی سر پا بایستی .غارتت می‌کنند ، توهین می‌کنند ، اعتراض‌های به ظاهر منطقی که فقط برای شانه خالی کردن از بار مسئولیت است ...
باهمه این‌ها باید مقابله کنی وتازه به تغییر دائمی‌خودت هم دست بزنی .
خودت را باید هر روز مثل باغچه‌‌‌ای هرس کنی مثل باغچه نگذاری کپک بزنی وعلف هرز جای گل بوته‌ها را بگیرد
ودراین میان بایدمراقب باشی درختی را ازریشه نکنی ، گلی را نابود نکنی
کارفرهنگی ، کار طاقت فرسایی است درفرهنگی که تقیه درآن حرف اول را می‌زند و امر به معروف ونهی از منکر از ارکان‌‌ان‌است.